Nog eens wat nieuws

Hoi allemaal,

Hier nog eens wat nieuws van the Western Front. We zijn net terug van een weekendje Cape May, een mooi Victoriaans kuststadje helemaal op het zuidelijkste puntje van New Jersey. Karel en Toon hebben genoten van het strand en het zand en Karel ook van de golven en de zee, die voor Toon even nog iets te hevig waren. Dus bleef hij rustig in het droge zand onder zijn parasol genieten. Het was zalig om er zo eens met z’n vieren tussenuit te zijn (hoewel we hier meestal ook gewoon met z’n vieren zitten), de eerste keer ergens anders slapen sinds we hier aangekomen zijn, voor mij en de kinderen althans. Onze ‘Inn’ viel uiteindelijk wel mee, hoewel hij wel aan modernisering toe was. Het tweede uittrekbare bed hebben we pas de tweede avond ontdekt en dus sliepen we de eerste nacht gezellig met z’n vieren op 1 kamer: Toon in zijn reisbedje en Karel tussen Bert en mij in, niet echt comfortabel en dus ook geen goede nachtrust gehad. Gelukkig viel dat de tweede nacht dan beter mee.
  
  

De afgelopen weken hebben we hier anders ook nog heel leuk uitstapjes gedaan. Karel zijn school is ondertussen al een week officieel afgelopen en om het einde van het schooljaar te vieren, zijn we met alle kindjes van de klas en de ouders een avondje baseball (thuismatch van de Somerset Patriots) gaan kijken, voorafgegaan door de nodige ‘appetizers’ in de Applebees, de neighbourhood dinner. Lekkere vettige nachos, overgoten met een pikante saus, gesmolten kaas, zure room en god weet wat nog allemaal, chicken wings, mini cheesburgers, pizzaslices, enzovoort. En wie dacht dat de buiken dan wel vol zouden zitten, heeft het mis. De baseball-wedstrijd leek dan ook eerder een alibi om lekker gezellig te schransen en te socializen. Ik moet zeggen dat ik buikpijn kreeg van wat die kinderen allemaal binnenspeelden (en wie mij kent weet dat ik anders ook wel wat kan verzetten): het ging van frietjes en hotdogs over naar suikerspin en popcorn, gevolgd door een ijsje en daarna weer popcorn (en dat NA de Applebees). Toegegeven, het was een wedstrijd uit een soort derdeklasse, maar veel aandacht ging er niet uit naar het spel. De ‘tussenspelen’ (of hoe ik het moet noemen) konden de aandacht daarentegen wel trekken: de mascotte die ballen in het publiek werpt, het zakkenlopen voor de kinderen, de korte zangstonde van een of andere plaatselijke school… Ook hier weer de ernst en het respect voor het volkslied gezien. Toen wij het stadium binnenstapten waren de eerste noten hiervan immers al aangevat, en ineens hielden alle ‘stappende’ personen halt (al dan niet met de hand op de borst). Wij dus ook maar braaf blijven stilstaan, want het Amerikaans volkslied en het ‘God Bless America’ roept bij elke Amerikaan duidelijk veel respect op.
Het was in ieder geval echt de moeite om het eens meegemaakt te hebben, hoewel Bert en ik het erover eens zijn dat baseball wel een van de saaiste sporten ter wereld moeten zijn om naar te kijken.
  
          

Verder hebben we een tiental dagen geleden Bert zijn ouders voor een tweede keer mogen verwelkomen. Heel leuk om hen terug te zien en hun vijfdaagse bezoek was voor ons allemaal dan ook te snel om. We hebben vooral tijd samen doorgebracht. Er waren dan ook wat feestelijkheden: Bert zijn mama verjaarde en Toontje volgde verder in de week. We hebben dan maar een verlaat verjaardagsfeestje gedaan voor de mama en een vervroegd voor Toontje. Wel leuk, hoewel we de rest van de familie erbij wel misten natuurlijk. Wel heerlijke kaastaart gegeten met aardbeien en voor Karel een echte Amerikaanse chocolade cupcake. Bert zijn mama en ik hebben onszelf dan nog getrakteerd op een -voor Amerikaanse vrouwen bijna wekelijks- bezoek aan de mani-pedi. Heerlijk naast mekaar in een massagestoel met de voeten in een voetbadje, een heerlijke pedicure, inclusief massage van de onderbenen en een manicure. Ze gooien u hier werkelijk dood met nailsalons maar ik durfde er nog nooit echt binnengaan, maar die drempel is dus nu ook overschreden. Alvast iets waar ik Annemie ook mee naartoe ga nemen…
  
Feest !!!

Samen hebben we ook nog een boottochtje gemaakt naar Ellis Island en het ‘Statue of Liberty Island’. Een boottochtje dat de bezoekers op deze eilanden afzet en weer oppikt. Wij zijn gewoon blijven zitten en hebben genoten van het prachtige zicht op Manhattan en het Statue of Liberty em vooral ook van het heerlijke briesje.
  
Boottochtje op de Hudson naar Ellis Island en Liberty Island

Het was dan ook snikheet vorige week, een echt hittegolf met temperaturen tot 39 graden een een vochtigheid van meer dan 90 graden. Echt niet meer aangenaam moet ik zeggen, hoewel je lichaam er na een dag of drie wel aan aangepast geraakt. Niet echt het weer dat we nu mogen verwachten, maar blijkbaar wel het soort zomerweer dat we enkele weken in augustus mogen verwachten, Dat mogen voor mij dan toch de weken worden dat we in Belgie zitten. Maar we mogen zeker niet klagen. Afgelopen week was het ‘maar’ 30 graden en veel minder vochtig en dat was echt wel zalig. Vanaf morgen gaat het zwembad waar we lid van zijn ook tijdens de week open, dus dat wordt dan wel genieten, als Karel terug is van Spring Camp natuurlijk.

Kareltje zijn school is wel gedaan, maar ze breien er wel twee weken Sping Camp aan voor de geinteresseerden. Wij hebben dat dan ook met open armen ontvangen, want anders duurt de zomervakantie voor Karel misschien toch net iets te lang. Ze beginnen immers pas terug op 8 september. En volgend jaar dus Kindergarten, hier om de hoek. Het zal wel makkelijker zijn, maar ook weer niet makkelijk voor hem (en ook voor mij), weeral een nieuwe omgeving om in te integreren. Vorige week was het kennismaking en Karel was echt wel heel flink. Hij moest aan het handje van een fifth grader mee op verkenning in de school en hoewel ik zag dat het hem moeilijk viel, heeft hij flink doorgebeten. En ook niet makkelijk voor mij. Weer nieuwe moeders leren kennen en ik weet dat ik vaak mis ben in mijn ‘vooroordelen’, maar het lijkt me toch weer een andere mentaliteit dan de moeders van Karel zijn vorige schooltje. Iets meer chichi heb ik de indruk, maar ik zal maar met open geest het nieuwe schooljaar aanvatten.

Nog bijna vergeten: maandag hebben Bert en ik de eer en het genoegen gehad om in de residentie van de consul van Belgie in New york ‘op bezoek’ te mogen gaan. Olivier (van Nele) is lid van de New Yorkse-Belgische Chambers of Commerce en af en toe wordt er door hen een evenement georganiseerd dat meestal doorgaat in de residentie van de consul van Belgie. Een prachtig mega appartement op fifth avenue met zicht op Central Park. Je kent dat wel, van die appartementen die een volledige verdieping inpalmen en waarvan de lift in de ‘gang’ van het appartement uitkomt. Aangezien Olivier de motor achter dit evenement was (het ging over de diamantindustrie en de rol van Belgie en NY, op zich niet onmiddellijk ons ding, maar het was wel interessant en we hebben er nog iets van opgestoken), werden wij ook vereerd met een uitnodiging. En het was de moeite om eens meegemaakt te hebben. Zelf onze minister van defensie, Pieter De Crem- die blijkbaar in Ny moest zijn- was aanwezig. Na serieuze overweging heb ik het echter toch maar gelaten om hem te vragen om samen gefotografeerd te worden.
Aangezien onze mannen al in NY vertoefden, zijn Nele en ik met de trein en de taxi naar het evenement gegaan. En ik moet zeggen; het voelde toch wel speciaal, enigszins opgedirkt in de Yellow Cab door de straten van NY gereden te worden (wie had dat ooit kunnen denken). De zoektocht naar een babysit was anders weer de moeite: na 8 potentiele babysitters eindelijk iemand kunnen strikken. Omdat het toch van 16 u tot laat ‘savonds was en het eet- en bedmoment met de babysitter moest doorgebracht worden, had ik de voorkeur voor een nederlandstalige (via de nl school), maar die waren allemaal belet en het is dus een engelse geworden. Vond het wel wat moeilijk voor Kareltje -zeker omdat Bomma en Bompa die middag ook vertrokken waren en hij een beetje ongelukkig was door een ruzietje met zijn dikke vriend Jules-maar ook hier was hij weer superflink.
We hebben in ieder geval nu een serieuze shortlist van babysitters voor een volgende event.
Met Nele in de Yellow Cab

Voila, ik ga het hierbij laten, we kijken nu weer uit naar het bezoek van An en David nu vrijdag. We gaan zeker eens een van die babysitters inschakelen om samen met hen een leuke avond in NY of Summit (iets minder spectaculair) door te brengen…

Greet en co